Na początku – przeciwbólowo i przeciwzapalnie
U osób, u których objawy reumatoidalnego zapalenia stawów są słabo widoczne, a choroba nie obejmuje organów wewnętrznych, można rozpocząć leczenie od podawania dostępnych bez recepty leków przeciwbólowych w połączeniu z jednym z leków takich jak:
- Leki antymalaryczne.
- Glikokortykosteroidy.
- Sulfasalazyna.
- Metotreksat.
- Sole złota.
Wśród najczęściej stosowanych leków przeciwzapalnych znajdują się m.in.: kwas acetylosalicylowy, diklofenak, indometacyna czy ibuprofen.
Zbyt długie przyjmowanie leków przeciwzapalnych może wywołać między innymi chorobę wrzodową lub uszkodzenia szpiku.
Przy braku poprawy
Jeśli nie ma poprawy po stosowaniu powyższych leków, do terapii włącza się glikokortykosteroidy. Jeśli nadal nie ma poprawy to stosuje się leczenie skojarzone: metotreksat, sulfasalazynę i chlorochina.
Jeśli choroba ma szybko postępujący przebieg, zalecane jest leczenie złożone z niesteroidowych leków przeciwzapalnych i metotreksatu lub cyklosporyny. Podczas leczenia skojarzonego podawanych jest kilka leków, takich jak: metotreksat, sulfasalazyna i chlorochina lub metotreksat z cyklosporyną A. Przy braku poprawy niezbędne może okazać się podanie przeciwciał monoklonalnych dla TNF-alfa lub rozpuszczalnego receptora TNF-alfa.
Ponieważ niesteroidowe leki przeciwzapalne, które podawane są jako pierwsze w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów, mają wiele efektów ubocznych i nie mogą być stosowane przez długi okres czasu, czasami od początku leczenia choroby chorzy wymagają podawania leków sterydowych czy antymalarycznych. Leki te zazwyczaj zaczynają działać po okresie 2 miesięcy.
Czytaj także: Czy reumatoidalne zapalenie stawów można wyleczyć?
Jeśli zostaną uszkodzone narządy
W przypadkach powikłań narządowych konieczne jest stosowanie leczenia skierowanego bezpośrednio na poprawę funkcjonowania uszkodzonych narządów. Dość często choroba degeneruje wątrobę i nerki. Chorzy mają problem z diurezą i poziomem tłuszczów we krwi. Muszą przyjmować leki moczopędne, obniżające ciśnienie krwi czy mające wpływ na gospodarkę lipidową.
Ponieważ u większości pacjentów dochodzi do uszkodzenia struktury kości, dość istotnie jest uzupełnianie wapnia i witaminy D3.
W leczeniu choroby stosowane są kąpiele i masaże wodne oraz elektroterapie. Pomocne są też masaże i regularne ćwiczenia ruchowe. U osób z zaawansowaną chorobą może być potrzebna wymiana stawów na sztuczne.
Czytaj więcej: Endoprotezoplastyka – gdy staw jest do wymiany
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
