Leczenie przyczynowe choroby zwyrodnieniowej stawów jest w większości przypadków najważniejsze. Niestety leki mogą tylko łagodzić objawy, ale nie usuną ich na trwałe. Zupełnie inaczej jest w przypadku leczenia chirurgicznego.
Endoprotezoplastyka - chirurgiczna wymiana stawu
Obecnie najpopularniejszym sposobem jest wymiana zwyrodniałego stawu – przede wszystkim biodrowego lub kolanowego. Istnieją różne rodzaje endoprotezoplastyki – całkowita (wymiana całego stawu, większa ruchomość po zabiegu), częściowa (wymiana jedynie główki kości udowej z pozostawieniem naturalnej panewki), stosuje się technikę cementową, bezcementową, hybrydową – jako sposoby wiązania protez z podłożem kostnym.
Inną, nową, bardziej oszczędną metodą jest kapoplastyka, polegająca na wymianie jedynie powierzchni stawowych kości, stykających się ze sobą. Metoda ta jest często oferowana stosunkowo młodszym pacjentom, ze względu na długą „żywotność” protezy, krótszy okres rekonwalescencji i większą ruchomość stawu. Może być także lepsza u pacjentów z nadwagą i otyłością (>120 kg).
Życie po zabiegu
Po zabiegu wszczepienia endoprotezy, pacjenta czeka rehabilitacja i chociaż ćwiczenia izometryczne wykonuje się wraz z rehabilitantem już w pierwszej dobie po operacji, to jednak czas powrotu do zdrowia jest stosunkowo długi. Przez około 6 tygodni należy się poruszać przy pomocy dwóch kul łokciowych, potem (po kontroli lekarskiej) można pozostać przy jednej kuli – aż do jej odstawienia po kolejnych kilku tygodniach. Niemniej ta cierpliwość jest bardzo opłacalna!
Zabieg jest obarczony niewielkim prawdopodobieństwem powikłań, takich jak: żylna choroba zakrzepowo-zatorowa, infekcja stawu, porażenie nerwów kończyny dolnej, a w dalszej perspektywie uszkodzenie (np.obluzowanie) protezy i okolicznych tkanek. Jednak ich mała częstość skłania do coraz powszechniejszego stosowania endoprotez.
Powyższy opis nie tyczy się wyłącznie stawu biodrowego – podobnie można postąpić z innymi stawami, również w obrębie kręgosłupa.
Polecamy: Zwyrodnienie stawów - efekt stylu życia
Inne metody leczenia
Istnieją również inne metody leczenia choroby zwyrodnieniowej stawów. Część z nich wciąż powszechna, inne są stosowane rzadko, tylko w wyjątkowych sytuacjach:
- osteotomia – nacięcia kości, korygujące ich niewłaściwe ustawienie,
- artrodeza – celowe ograniczenie ruchomości stawu, zmniejszające dolegliwości bólowe i spowalniające postęp choroby,
- operacje korekcyjne, np. zmieniające przebieg ścięgien, by zapewnić lepsze funkcjonowanie stawu,
- płukanie stawu roztworem soli fizjologicznej – podczas artroskopii, zwykle przynosi kilkumiesięczną ulgę u chorych z niewielkim zaawansowaniem choroby.
Obecnie metody chirurgiczne są bardzo dobrze rozwinięte, zaś polska ortopedia nie odbiega od wysokich światowych standardów, w związku z czym ludzie z chorobą zwyrodnieniową stawów (i nie tylko oni!), mogą pozytywnie patrzeć w przyszłość.
Czytaj także: Czy reumatoidalne zapalenie stawów można wyleczyć?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!