Istota problemu
Etiopatogeneza AMD (age-related macular degeneration) nie jest do końca jasna. Uważa się, że procesy fizjologiczne, które zachodzą w siatkówce oka w związku z normalnym starzeniem, w wyniku narażenia na środowiskowe i genetyczne czynniki ryzyka nabierają cech choroby. Mogą skutkować nawet utratą wzroku.
AMD polega na powolnym niszczeniu zewnętrznych warstw siatkówki – tzw. nabłonka barwnikowego i fotoreceptorów. Są one „odbiornikami” promieni odbitych od pola widzenia, oraz graniczących z nimi naczyń krwionośnych.
Polecamy także: Czy i jak można zapobiegać AMD?
Konsekwencje AMD
Niebezpieczeństwo tej choroby wynika ze zmian umiejscowionych w okolicy siatkówki, zwanej plamką. Jest to bardzo istotny fragment oka, który odpowiada za ostrość widzenia.
Pierwszym objawem, z jakim zgłaszają się pacjenci z AMD, jest pogorszenie wzroku podczas czytania.
Z czasem pojawiają się „mroczki”, przysłaniające czytany tekst w jego środkowej części, linie proste ulegają krzywieniu, a obraz staje się zniekształcony (są to tzw. metamorfopsje). Ponadto dochodzi do obniżenia poczucia kontrastu i zaburzeń widzenia barw.
Konieczna wizyta u okulisty
AMD dotyka oboje oczu, ale nasilenie uszkodzeń cechuje się dużą asymetrią. Objawy pojawiają się też w różnym czasie. Już podczas oglądania dna oka w specjalnej lampie (zwanej szczelinową) ujawniają się charakterystyczne zmiany chorobowe.
Czytaj też: Zmiany w oku związane ze starzeniem - norma czy choroba?
Mimo to najlepszą metodą, czyli „złotym standardem”, w rozpoznawaniu AMD jest tzw. angiografia fluoresceinowa. Badanie to rozpoczyna się od wstrzyknięcia do żyły pacjenta substancji o nazwie fluoresceina, która emituje światło odbierane przez aparat. Następnie wykonywana jest seria zdjęć dna oka, na których widzimy rozkład tego znacznika. Pozwala to na wyciągnięcie odpowiednich wniosków co do stanu oka.
Dalsza diagnostyka okulistyczna, która obejmuje m.in. test Amslera, test poczucia kontrastu, OCT, pozwala ocenić skutki funkcjonalne oraz powikłania AMD.
Rodzaje AMD oraz sposoby ich leczenia
Istnieją dwa podstawowe typy starczego zwyrodnienia plamki. Postać sucha, czyli tzw. zanikowe AMD, stanowi prawie 90% przypadków i zgodnie z nazwą dochodzi w niej do zaniku uszkodzonych warstw siatkówki.
Postać mokra (zwana też wilgotną lub wysiękową) cechuje się powstawaniem nowych, nieprawidłowych naczyń krwionośnych w oku, które mogą pękać, powodując dalsze zniszczenia.
W leczeniu znajdują zastosowanie m.in. terapia laserowa lub fotodynamiczna, leki hamujące rozwój nowych naczyń, a także całe spektrum pomocy optycznych.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!